ไข้หวัดใหญ่ เป็นโรคติดเชื้อไวรัสติดต่อที่ส่งผลกระทบต่อผู้คนหลายล้านคนทั่วโลกในแต่ละปี แม้ว่าไข้หวัดใหญ่มักถูกมองว่าเป็นโรคทั่วไป แต่ไข้หวัดใหญ่สามารถนำไปสู่โรคแทรกซ้อนที่รุนแรงได้ โดยเฉพาะในประชากรกลุ่มที่มีระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอ โรคนี้สามารถพบได้ตลอดปี ระบาดในช่วงเปลี่ยนผ่านฤดูที่มีสภาพอากาศเปลี่ยนแปลงฉับพลัน โดยเฉพาะในฤดูหนาวและฤดูฝนที่เอื้อต่อการแพร่ระบาดของเชื้อโรค บทความนี้ให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับไข้หวัดใหญ่ อาการ มาตรการป้องกัน และการรักษา

ไข้หวัดใหญ่ คืออะไร ?

อาการของไข้หวัดใหญ่

อาการไข้หวัดใหญ่มักแสดงออกมาอย่างกะทันหัน และอาจมีอาการตั้งแต่เล็กน้อยไปจนถึงรุนแรง อาการที่พบบ่อย ได้แก่

• ไข้สูง 39-40 องศาเซลเซียส
• หนาวสั่น
• ปวดศีรษะ
• ปวดกล้ามเนื้อ
• อ่อนเพลีย
• ไอ
• เจ็บคอ
• คัดจมูก
• น้ำมูกใสๆ
• ท้องร่วง อาเจียน (พบได้บ่อยในเด็ก)

อาการของไข้หวัดใหญ่อาจรุนแรงขึ้นและเกิดภาวะแทรกซ้อนได้ โดยเฉพาะในเด็กเล็ก ผู้สูงอายุ ผู้มีโรคประจำตัว เช่น โรคหัวใจ โรคปอด โรคเบาหวาน โรคไต เป็นต้น โดยภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้น ได้แก่

• ปอดอักเสบ
• ปอดบวม
• กล้ามเนื้อหัวใจอักเสบ
• เยื่อหุ้มสมองอักเสบ

ไข้หวัดใหญ่ติดต่อกันได้อย่างไร ?

ไข้หวัดใหญ่ ติดต่อกันจากการสัมผัสละอองฝอย จากการไอ การจามของผู้ป่วย เชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่จะอยู่ในเสมหะ น้ำมูก และน้ำลาย ละอองฝอยเหล่านี้สามารถแพร่กระจายในอากาศได้ไกล และสามารถอยู่ได้ในอากาศเป็นเวลานาน จึงสามารถแพร่เชื้อได้โดยผู้ที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับผู้ป่วยได้ นอกจากนี้ เชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ยังสามารถติดต่อได้จากการสัมผัสกับสิ่งของ หรือพื้นผิวที่มีเชื้อไวรัสอยู่ เช่น ลูกบิดประตู โต๊ะ เก้าอี้ เป็นต้น เมื่อมือสัมผัสสิ่งเหล่านี้แล้วไปสัมผัสกับตา จมูก หรือปาก ก็อาจได้รับเชื้อได้

มาตรการป้องกันไข้หวัดใหญ่

• ฉีดวัคซีนป้องกันไข้หวัดใหญ่เป็นประจำทุกปี
• ล้างมือบ่อยๆ ด้วยสบู่และน้ำสะอาดหรือเจลล้างมือที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์
• หลีกเลี่ยงการสัมผัสใกล้ชิดกับผู้ป่วยไข้หวัดใหญ่
• สวมหน้ากากอนามัยเมื่อต้องสัมผัสใกล้ชิดกับผู้ป่วยไข้หวัดใหญ่

การรักษาและการจัดการไข้หวัดใหญ่

การรักษาไข้หวัดใหญ่ส่วนใหญ่เป็นการรักษาตามอาการ โดยแพทย์อาจให้ยาเพื่อบรรเทาอาการต่างๆ เช่น

• ยาลดไข้ เช่น พาราเซตามอล (Paracetamol)
• ยาแก้ไอ เช่น ดีคลอกซ์ (Diclofenac)
• ยาละลายเสมหะ เช่น อะซีทิลซีสเตอิน (Acetylcysteine)
• ยาแก้คัดจมูก เช่น คลอร์เฟนิรามีน (Chlorpheniramine)
• ยาพ่นจมูก เช่น ฟลูนิเซามีน (Fluticasone)
• ยาปฏิชีวนะ เช่น อะม็อกซีซิลลิน (Amoxicillin) หากมีภาวะแทรกซ้อนจากการติดเชื้อแบคทีเรีย

ในผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงต่อภาวะแทรกซ้อนสูง เช่น เด็กเล็ก ผู้สูงอายุ ผู้มีโรคประจำตัว เช่น โรคหัวใจ โรคปอด โรคเบาหวาน โรคไต เป็นต้น แพทย์อาจพิจารณาให้ยาต้านไวรัส (Antivirals) เช่น โอเซลทามิเวียร์ (Oseltamivir) หรือซานามิเวียเวียร์ (Zanamivir) โดยยาต้านไวรัสควรให้ภายใน 48 ชั่วโมงหลังจากเริ่มมีอาการ เพื่อให้ได้ผลการรักษาที่ดีขึ้น

การดูแลตนเองเมื่อเป็นโรคไข้หวัดใหญ่

• พักผ่อนให้เพียงพอ โดยนอนหลับอย่างน้อย 7-8 ชั่วโมง
• ดื่มน้ำให้มากๆ เพื่อให้ร่างกายชุ่มชื้นและขับสารพิษออกจากร่างกาย
• รับประทานอาหารที่มีประโยชน์ครบ 5 หมู่ เพื่อให้ร่างกายได้รับสารอาหารที่จำเป็น
• หลีกเลี่ยงการอยู่ในที่อากาศหนาวเย็นหรืออบอ้าว
• ล้างมือบ่อยๆ ด้วยสบู่และน้ำสะอาดหรือเจลล้างมือที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์

ทำไมถึงต้อง ฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่ ทุกปี ?

Share on Facebook

Tweet

Follow us